دست به قلم های ســیدجلیل

دست به قلم های ســیدجلیل

قل رب ادخلنی مدخل صدق و اخرجنی مخرج صدق و اجعل لی من لدنک سلطانا نصیرا
دست به قلم های ســیدجلیل

دست به قلم های ســیدجلیل

قل رب ادخلنی مدخل صدق و اخرجنی مخرج صدق و اجعل لی من لدنک سلطانا نصیرا

و علی الاصحاب الحسین(ع)



سلام که میدهی به مولایت در ادامه میگویی "و علی الارواح التی حلت بفنائک" آن اصحاب چه مقامی دارند که بعد از حسین(ع) در کلام خدای عزوجل مدح میشوند آنها که بودند که حلت بفنائک شدند و نه حلت بفدائک؟!

و شیعه تا ابد با سلام به مولایش به اصحاب او هم سلام می دهد، درود بر ارواح آنها که همیشه درکنار مولایشان هستند. 

"ابدا ما بقیت و بقی الیل و النهار" 



براستی آنان که بودند که "مهجهم دون الحسین" در وصفشان آمده است، مهجه آن خون تازه ی قلب است که با بیشترین جهش از قلب خارج می شود.

بی جهت نیست که مولا در وصف یارانش فرمود: من به تحقیق اصحابى باوفاتر و نیکوتر از اصحاب خود سراغ ندارم و نه خویشاوندانى نیکوکارتر و با حمیّت ‏تر و پیوسته‏ تر از اهل بیت و خویشاوندان خود نمی بینم.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ


شب عاشورا حضرت سیدالشهداء(ع) یارانش را در خیمه جمع کرده و مژده بهشت را به آنها می دهد و از پاداش عظیم آنها می گوید و در بین دو انگشت دست خویش بهشت مهیا شده را به یارانش نشان می دهد، حبیب بن مظاهرکه رحمت خدا بر او باد، پیش می آید و دو انگشت مولایش را می بندد و می گوید: ای فرزند رسول خدا مگر ما برای بهشت در کنار تو هستیم؟ به من بگویید آیا باز هم در کنار تو خواهم بود یا نه؟!