امروز به این قضایای کاهش قیمت نفت دقیق شدم!

درحالی که قیمت نفت بی سابقه اینقدر پایین اومده ، به موازات اون قیمت انرژی هم کاهش پیدا کرده!

از طرفی دولت بنفش دم از افزایش قیمت بنزین و حاملهای انرژی میزند!

این تناقض چیزی جز درماندگی دولت ندارد زیرا دولت خود مجری هدفمند کردن یارانه هاست، و یارانه ها همان پول نفتی است که این روزها حالش خوب نیست!

از طرفی دولت برای راضی نگه داشتن مردم بایستی یارانه ها را پرداخت کند، لذا از جیب مردم میگیرد و به جیب مردم میریزد!

چیزی که خیلی مهم است وابستگی اقتصاد ایران به نفت است، نفتی که به گفته خود زنگنه تا بیست سال دیگر ذخایرش نایاب می شود، و ما این سرمایه را می فروشیم تا ...

بماند که در برجام پیش روی ما یک دوره ی چند ساله ست برای حسن نیت ! که مارا در توسعه روند انرژی محدود میکند

وما بیست سال آینده نه نفت داریم و نه هسته ای توسعه یافته!

ومیشویم یک وارد کننده انرژی...

به موازات آن وارد کننده ی دیگر اقلام

وحتی فرهنگ!

اینها آورده های وابستگی ست

اما امروز برنامه های دولت مردم را نمی چرخاند، بلکه مردم هستند که دولت را سرپا نگه داشته اند، نمودش در هزینه های دولت، در فروش خودروهای در انبار مانده، و افزایش قیمتها، نمودش همین رکودی که به سبب خویشتن داری مردم برای حل و فصل مذاکرات هسته ای گریبان مارا گرفته!

چه زیبا گفت رهبر دانای ما که امسال را باید با دولت همدل و هم زبان بود

دست دولت را بگیریم تا سرپا بایستد!

و چشم خود را باز کنیم وانتخاب درست داشته باشیم